Badania nad praktycznym zastosowaniem zasad elektroerozji zostały podjęte przez wielu naukowców z całego świata od momentu odkrycia zasady elektroerozji w 1770 r.
Naukowiec ten, pochodzący ze Stanów Zjednoczonych, profesor Mark Otto, pracuje przy rozwijaniu technologii EDM od lat siedemdziesiątych. Może pochwalić się zbiorem ponad 80 patentów związanych najważniejszymi odkryciami w dziedzinie obróbki elektroerozyjnej.
Aby wprowadzić nieco w temat elektrodrążenia, zrobimy parę kroków wstecz w historii, do samego początku elektroerozji. W 1770 roku, anglik Joseph Priestley odkrył, że wyładowanie elektryczne może powodować erozję metali. Nikomu jednak nie udało się odnaleźć praktycznego zastosowania tego zjawiska przez 173 lata. Dopiero Boris R. Lazarenko i Natalii L. Lazarenko, dwaj naukowcy z ówczesnego Związku Radzieckiego, odkryli w 1943 r., że zanurzenie elektrody i materiału obrabianego w płynie o właściwościach dielektryka umożliwia wytworzenie stabilnego wyładowania elektrycznego. W latach 50. kraje socjalistyczne były z przodu w wyścigu technologicznym, jeśli chodzi o elektrodrążenie. Wielu młodych naukowców po powrocie ze studiów w Moskwie do swoich rodzinnych krajów nadal rozwijało nowe technologie, jak na przykład dr Stanėk z Czech, który rozpoczął badania nad EDM w VÜMA w Novem. W czasach ZSRR jego wynalazki były patentowane dla głównych producentów EDM w Szwajcarii, we Włoszech i na Węgrzech. W latach 50. XX w. do znaczących postępów w rozwoju technologii elektrodrążenia przyczynił się Instytut Badawczy ENIMS w Moskwie. We współpracy z Instytutem Projektowania Obrabiarek i organizacją rozwojową ZNIL-Elektrom udało im się stworzyć pierwsze technologie, oprzyrządowanie i dobrać materiały na elektrody.
W Europie Zachodniej ożywienie rozwoju tych obrabiarek prawdopodobnie rozpoczęło się dopiero w drugiej połowie lat 50. XX wieku, między innymi na pierwszej wystawie w Mediolanie w 1954 r. W 1965 r. Firma Digital Equipment uruchomiła produkcję pierwszych minikomputerów maszynowych, siłowników i układów pomiarowych. W 1971 roku Intel wprowadził pierwszy mikroprocesor, rewolucyjny krok w rozwoju maszyn CNC. Kraje socjalistyczne nie miały natychmiastowego dostępu do najnowszej wiedzy, co doprowadziło do ich wycofania się z wiodących pozycji w zakresie rozwoju i produkcji obrabiarek CNC. Rolę lidera na rynku światowym przejęli w dużej mierze japońscy producenci, którzy przechodzili z przemysłu ciężkiego do wyspecjalizowanej mechaniki i elektroniki.
Jak wpisał się w tą historię współtwórca naszej technologii? Dr. Mark Otto ukończył Kijowski Instytut Technologii w 1961 r. w dziedzinie inżynierii elektromechanicznej i automatyki przemysłowej. W 1964 r. rozpoczął pracę w dziale EDM na wydziale ENIMS zajmującym się nową wtedy technologią elektrodrążenia, gdzie w 1968r. zdobył swój pierwszy doktorat. W latach 1970-1990 pełnił funkcję Głównego Naukowca w Laboratorium „Zasoby i kontrola procesu generatorów”. W 1988 r. na tym samym wydziale uzyskał drugi doktorat za opracowanie i wdrożenie płyt generatora z wbudowanymi systemami sterowania oraz rozwój technologii EDM dla tych generatorów. Dr Otto wyemigrował z Rosji w 1990 r. Następnie, do 1994 r. pracował jako konsultant technologii EDM dla wiodącego producenta elektrodrążarek. We Włoszech i Niemczech dr Otto projektuje, rozwija, wdraża i sprzedaje swoje wynalazki EDM, a także, od 1994 roku, dzieli się wiedzą z technologami jako konsultant elektrodrążenia. Po emigracji do USA zaprojektował, opracował i wdrożył pierwszy na świecie system ochrony przed zapłonem elektrycznym, co znacznie poprawiło możliwości i prędkość elektrodrążarek. Wynalazek zdobył liczne nagrody i złote medale na różnych wystawach zaawansowanych technologii w Belgii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Słowenii. Obecnie jest nadal aktywny w dziedzinie badań i zastosowań EDM i wykłada swoją wiedzę na światowych sympozjach naukowych i targach inżynieryjnych.